Foto is gefingeerd.

‘Al vroeg in mijn jeugd begon ik met stappen. Altijd met dezelfde groep vrienden. We experimenteerden met xtc, cocaïne, alcohol en wiet. Het was in die tijd normaler om wél te gebruiken dan niet. Je hield het anders ook niet vol, die urenlange hardcore-feesten. Achteraf was ik toen al verslaafd.’ Aan het woord is Patrick (47 jaar).

Zeven dagen in de week

‘Vanaf mijn achttiende gebruikte ik structureel van alles. Op een gegeven moment stopte ik met xtc en cocaïne. Maar het gebruik van wiet, dat bleef. Eerst kon ik me netjes inhouden tot het weekend, maar al gauw werden het zeven dagen in de week. Na het overlijden van mijn vriendin werd het gebruik extreem. ’s Ochtends liet ik snel de hond uit, om vervolgens mijn eerste blowtje te roken. ’s Avonds was het het laatste dat ik deed voordat ik ging slapen.

Een plantje

Steeds meer mensen om mij heen waarschuwden mij. Ze zagen dat ik de controle volledig verloren was. Ik deed er laconiek over. Het is maar een plantje, op elke straathoek te koop en het is maatschappelijk geaccepteerd. Wat is het probleem?

Passief

Het probleem was dat ik totaal passief werd. Alles om me heen viel weg. Vrijwilligerswerk deed ik niet meer; ik was weggestuurd omdat ik stoned verscheen. Ik manipuleerde mensen, maakte ruzie en loog. Inmiddels was ik 25 kilo afgevallen. Uit eigen beweging heb ik hulp gezocht. Ik wilde dit niet meer. Het wordt nog mijn dood, dacht ik. De huisarts verwees me door naar Ready for Change. Die avond heb ik urenlang de website doorgespit en meldde ik me uiteindelijk aan.

Opluchting

De eerste dagen gingen moeizaam. Ik vond het praten in groepsverband lastig. Er was veel schaamte. Ik wilde al mijn ellende niet prijsgeven en daarom hield ik mezelf op de achtergrond. Totdat de psychologen vragen begonnen te stellen. Binnen no time brak ik. Wat een opluchting was dat. Eindelijk kon ik mijn verhaal doen en voelde ik me begrepen.

Jarenlang verdoofd

Ik dacht dat het grootste probleem het niet verwerkte verdriet over de dood van mijn vriendin was. Maar er speelde nog meer mee. In mijn jeugd heb ik vervelende dingen meegemaakt met mijn alcoholistische vader. Die pijn en wrok wilde ik niet voelen en daarom verdoofde ik mezelf jarenlang. Door de begeleiding bij Ready for Change ben ik die gevoelens gaan toelaten en verwerken.

Stapje voor stapje

Het gaat nu erg goed met me. Ik ga nog steeds naar meetings. Op die manier blijf ik in contact met lotgenoten. Dat is me veel waard: het besef dat je het niet alleen hoeft te doen. Het gaat stapje voor stapje. Vandaag gebruik ik in elk geval niet, morgen zien we wel weer verder. Door Ready for Change durf ik weer aan de toekomst te denken.’

Wil je na het lezen van dit verhaal meer weten over behandeling bij Ready for Change? Neem dan vrijblijvend contact met ons op.