De foto bij dit verhaal is gefingeerd.
‘Als jonge meid dronk ik al veel alcohol. Op mijn 15e werd het problematisch. De huiselijke sfeer was niet goed. Mijn ex en ik ruzieden veel. Op mijn 21ste raakte ik plotseling zwanger. Toen mijn dochter drie werd, besloten we uit elkaar te gaan.
Naar mijn ouders
Ik vertrok met mijn dochtertje naar mijn ouders. Daar konden we een klein kamertje betrekken. Eindelijk had ik rust. Geen discussies, irritaties of ruzies meer. Ik had veel tijd voor mezelf. Achteraf denk ik weleens dat dit het moment was geweest om te starten met praten. Over alles wat er gebeurd was. In plaats daarvan greep ik naar de fles. Ik wilde alles vergeten. Mijn ouders merkten wel dat ik veel dronk maar wisten niet zo goed wat ze ermee aan moesten. Ze dachten: er is zo veel gebeurd, laat haar maar.
Grotere problemen
Natuurlijk besefte ik wel eens dat ik te veel dronk. Maar problematisch vond ik het niet. Er waren andere, veel grotere problemen die eerst opgelost moesten worden. Zoals een eigen huis zoeken, en een vast contract krijgen. Als dat in orde was, wilde ik best stoppen met drinken. Ik verhuisde uiteindelijk naar een eigen huis. Mijn vader hielp met klussen. Ik was ontzettend trots op mijn stulpje.
Ultimatum van mijn vader
Maar ik? Ik bleef drinken. Als mijn dochtertje bij haar vader was, ging ik los. Ik dronk drie flessen wijn leeg op een middag. Soms viel ik in slaap en vergat ik mijn dochtertje op te halen van school. Mijn vader kreeg er lucht van en confronteerde me. ‘En nu is het klaar’, zei hij. ‘Ik stel je een ultimatum: of je zoekt hulp, desnoods in Zuid-Afrika, of ik bel Jeugdzorg dat mijn kleinkind met een verslaafde moeder opgroeit’. Ik mocht kiezen.
Tevreden stellen
Met tegenzin meldde ik me, via de huisarts, aan bij Ready for Change. Ik deed mee aan een ambulant programma. Zo stelde ik mijn vader tevreden en hoefde ik mijn dochter niet uit te leggen dat ik twee maanden in een afkickkliniek in Zuid-Afrika zat. Ik was er nog steeds van overtuigd dat mijn drukke bestaan als alleenstaande moeder en mijn ex het onderliggende probleem waren, niet de alcohol.
Ik voelde me meteen thuis bij Ready for Change. Maar ik zat er met de verkeerde motivatie. Het verliep prima maar toen de behandeling eindigde, dacht ik: nu kan ik wel weer. Ik was in die zes weken aangesterkt en zou best gematigd kunnen drinken.
Met zonnebril op naar de Jumbo
Bij Ready for Change hadden ze door. Ze stelden voor of ik de behandeling niet twee weken wilde verlengen. Wat een onzin, dacht ik. Ik moet naar mijn dochter en ik heb werk. De excuses kwamen weer bovendrijven. De therapeut belde waar ik bleef voor mijn nazorgsessie maar de terugval was al ingezet. Mijn dochter was twee weken bij haar vader. Ik meldde me ziek op mijn werk en sloot mezelf op in mijn huis. Met een zonnebril op liep ik naar de Jumbo. Ik at en sliep nauwelijks. Mijn ouders en vrienden kregen me niet te pakken. Uiteindelijk greep ik naar de telefoon en belde Ready for Change. Zachtjes zei ik, terwijl ik huilde: ‘Help me, ik ben kapot.’
Rock bottom geraakt
Dat was rock bottom, maar ook stap één. Omdat ik al na een week terecht kon maar wel nuchter moest zijn om te beginnen, stelde de ervaringsdeskundige voor om me elke dag te bellen. Zij heeft mij erdoorheen gesleept. Met haar belletjes is het me gelukt om niet te drinken. Aangekomen bij Ready for Change verviel ik in mijn oude gedrag. Dit gaat me wel lukken, dacht ik. Ik weet hoe de procedure werkt, ik had mijn oude map zelfs bij me. De therapeute zei toen streng (en terecht): ‘Jij begint gewoon weer helemaal opnieuw.’
Overbruggen van obstakels
Ik wilde alweer vertrekken maar ben toch gebleven. En wat heb ik veel geleerd. Alcohol was natuurlijk het grootste probleem. Sinds ik in herstel ben, ben ik veel weerbaarder geworden. Opeens lukt het me om obstakels te overbruggen. Ik ben bezig met het behalen van mijn rijbewijs en ben gestopt met de medicatie die ik slikte voor mijn ADHD. Ook start ik dit jaar met een nieuwe opleiding en heb ik een gave nieuwe baan. Sinds ik clean ben, blijf ik mezelf ontwikkelen. De drie flessen wijn per dag hebben dit altijd in de weg gestaan. Je kunt niets als je verslaafd bent.
Nieuwe uitdagingen
In mijn leven schijnt de zon weer. Natuurlijk heb ik mindere dagen maar daar ga ik anders mee om. Mijn energielevel is hoog. Ik ga nieuwe uitdagingen aan en maak dingen af. Mijn dochter is nu tien jaar oud. Ze heeft veel meegekregen van mijn verslaving. Maar ondanks dat heeft ze me vergeven. Wat een onbeschrijflijk gevoel.’
Wil je na het lezen van dit verhaal meer weten over behandeling bij Ready for Change? Neem dan vrijblijvend contact met ons op.